چرا لباس روحانیت متفاوت از لباس مردم است؟

يكم: لباس روحانیت از زمان پيامبر اكرم(ص) و امامان معصوم(ص) رايج بوده است و آن بزرگواران، چنين لباس مي‏پوشيدند.

دوم: عمامه بر سر بستن، از مستحبات بوده و تأكيد فراواني بر آن شده است. احاديث متعددي در اين زمينه از حضرت رسول اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) وارد شده است؛ از جمله: امام رضا(ع) مي ‏فرمايند: «حضرت رسول(ص) عمّامه بر سر بستند و يك طرف آن را به جلو و طرف ديگر را به عقب انداختند.» از حضرت امام صادق(ع) نقل شده است كه حضرت رسول(ص) با دست خود بر سر حضرت علي(ع) عمامه پيچيدند.

سوم: جايگاه صنفي بسياري از اقشار جامعه اقتضا مي‏كند كه از ساير اقشار مردم باز شناخته شوند؛ لذا داراي يك نوع لباس مشخص مي‏باشند. مانند نيروهاي نظامي و انتظامي و… درباره روحانيان نيز چنين است بر اساس روايات متعدد «العلماء ورثه الانبياء» «و اما الحوادث الواقعه فارجعوا الي رواه احاديثنا فانهم حجتي عليكم و… روحانيان، امانت داران ائمه اطهار(ع) و مرجع روحي و معنوي و اجتماعي و… مردم مي‏باشند؛ لذا نيازمند لباسي مشخص مي‏باشند تا بدين وسيله در جامعه مشخص شوند و مراجعه به آن‏ها در مواقع نياز آسان‏تر باشد. و يا مثلا در موقع نماز جماعت تأكيد شده كه امام جماعت داراي لباس خاصي روحانيت باشد چنان كه امام صادق(ع) فرمود: «شايسته نيست كه امام جماعت بودن عبا و عمامه باشد» .

چهارم: پوشيدن اين لباس، هر چند شأن و منزلتي نسبت به ساير اقشار مردم براي روحانيان ايجاد نمي‏كند، ولي موجب تعظيم شعائر الهي مي‏گردد كه مورد اهتمام قرآن است. وجود شخصيت هاي وارسته جامعه كه به عنوان سمبل و مظهر علم و تقوا و وارستگي و ارزش‏ هاي اسلامي و ملبس به لباس رسول اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) باشند، از شعائر الهي مي‏باشد و در حفظ و گسترش ارزش‏هاي الهي و اسلامي در جامعه و تقويت هويت مذهبي در مقابل تهاجم ارزش‏ هاي بيگانه، بسيار مؤثر است.