آنچه از نظرات فقهای اسلامی استفاده می شود این است که روایت بخصوصی که بر استحباب پوشیدن عبا برای اقامه نماز دلالت کند در کتابهای حدیثی نداریم. زیرا در روایات اسلامی برای پوشش در هنگام نماز از دو کلمه استفاده شده است یکی (عبا و رداء ) است و دیگری (جبه ) است که هر دو بمعنای پوششی است که در قدیم روی لباس ها می انداختند وبه معنای عبایی که به شکل امروزی باشد نبوده ازاین رو برای اطمینان خاطر حضرت عالی نظر یکی علما را که در این مورد تحقیقی جامعی انجام داده است می آوریم :
الثانی، الرداء للمنفرد و المأموم و الإمام، و فی الأخیر آکد، و المستفاد من الأخبار عدم إرادة الرداء المعمول فی زماننا هذا و إن کان منه أیضا، بل المراد وضع شیء على العنق و الرقبة زائدا على الاتزار فإنّ أصل الرداء ما یلقى على المنکبین مطلقا، سواء کان طویلا بحیث یصل من الطرفین إلى نصف الساق أو أعلا أو أخفض، أم لا (1)،
ترجمه: دومین مستحب رداء است که برای امام و مأموم و کسی که فرادا نماز می خواند مستحب است … رداء آن استکه بر شانه ها بیافتد چه کوتاه باشد و به ساق نرسد یا بلند باشد و برسد .. .
بنا براین طبق این نظر و نظرات دیگر فقهاء بخوبی استفاده می شود،هر پوششی که از شانه ها تا ساق پاهای انسان را بپوشاند در حال نماز مستحب است گر چه به طورحتم عبای معمول به شکل امروزی را نیز شامل می شود (. از این رو مرحوم امام گاهی پارچه روی دوش خود می انداختند که این صحنه هم تلوزیون پخش می کند)
پس بنا به فتواها پوشیدن عبا ثواب دارد. ولی این که ثواب را هفتاد برابر می کند و … ، روایتی نداریم.
پی نوشت ها:
1. شیخ علی پناه اشتهاردی، مدارک العروة، فقه استدلالی،تهران، دارالاسوه،سال 1417، ج13، ص401.
امانت گرفته شده از : Www.Motaghin.Blog.ir