این محقق ادامه می دهد: معمولا اعراب، عمامه به رنگ هاي مختلف برسر مي نهادند. پيامبر اسلام (ص) نيز از رنگهاي مختلفي عمامه برسر مي گذاشتند؛ از جمله سحاب ( ابر ) كه عمامه اي بود سفيد رنگ و بدين نام موسوم گرديده بود، ديگر حرقانيه كه متمايل به سياهي بود. سوم قطريه؛ عمامه اي بود كه از قطر مي آورده اند و از پارچه هاي زيبا و معروف آنجا بوده يا نوعي از برديماني است كه تقريبا قرمز رنگ بوده و بالاخره آن حضرت گاه گاهي هم عمامه زرد رنگ مي پوشيده است.
ساير اعراب نيز عمامه به رنگ هاي مختلف برسر مي گذاشتند، مثلا نوعي پارچة زرد رنگ بوده كه از هرات مي آورده اند و به صاحب چنين عمامه اي مي گفتند: «هري عمامه». شعبي عمامه قرمز برسر مي نهاده. جنگجويان چون عمامه سفيد برسر مي گذاشتند علامت قرمزي بر بالاي آن قرارمي دادند، چنانچه آمده است كه حمزه – سيدالشهداء – در جنگ بدر پري از كبوتر قرمز بر فراز عمامة خود نهاده بود.
پوشيدن عمامه سياه ميان اعراب مرسوم بوده و رسول خدا (ص) روزي با عمامة سياه خطبه خواند و در فتح مكه هم عمامه سياه برسر گذاشته بود و حضرت علي بن ابيطالب و عبد الرحمن ابن عوف و سعيد بن مسيب و عمر و معاويه و ابوموسي اشعري و محمد بن حنيفه و… عمامه شان سياه بود، گذشته ازين در دوران عباسيان جامة سياه شعارشان بوده و عموم مسلمانان ناگزير بودند كه اين چنين باشند.
