رعایت پوشش مناسب عرف روحانیت، رعایت نظم، نظافت و پاکیزگی بدن و لباس و مرتب‌بودن سر و صورت متناسب با عرف روحانیت، پرهیز از وضعیت ظاهری غیر متناسب، حفظ حرمت لباس در معاشرتهای اجتماعی، مراعات زی طلبگی در مجالس مختلف و پرهیز از حضور در محافل مختلط که حدود شرعی، در آن رعایت نمی‌شود، پرهیز از روحیه اشرافی‌گری و تجمل‌گرایی، و رعایت شؤون روحانیت در وضعیت زندگی و مسکن و خودرو بخش از این وظایف است.
همچنین تلبس دائم، رعایت اخلاق و آداب اسلامی و پرهیز از شوخی‌های افراطی و خلاف نزاکت، پرهیز از درگیری‌های لفظی و فیزیکی غیر متناسب با شؤون روحانیت، حفظ مناعت طبع و عزت نفس در تأمین معاش، و پرهیز از سوء استفاده از لباس روحانیت برای مقاصد سوء، پرهیز از ورود به عرصه‌های ناسالم اقتصادی، مانند شرکتهای هرمی، پرهیز از ارتباط با گروه‌های معاند نظام اسلامی و عضویت در آنها، پرهیز از انجام‌دادن رفتارهای وسواس‌گونه، به ویژه در خصوص طهارت و نجاست، و اقدام به معالجه در صورت لزوم از دیگر این وظایف به شمار می‌آید.
طلاب ملبس، موظف‌اند به صورت دائم، از این لباس استفاده کنند؛ به نحوی که عرفاً، ملبس محسوب شوند.
تلبس محصلان یا فارغ‌التحصیلان مراکز غیر حوزوی، ممنوع است.
