لباس روحانیت در گذر زمان

یکی از مهمترین ملاک های ارزش گذاری یک لباس و پوشش این است که چه گروه و صنفی براساس چه عقیده و ایده ای آن را بر تن می کنند. لباس روحانیت نیز از آن جهت تقدس دارد که نشانگر دین، آئین، روش و منش رسول اکرم(ص) و منسوب به ایشان است و در دوره معاصر، بیشتر علما، فقها و مبلغان آن را با عقیده و هدف ترویج آئین پیامبر گرامی اسلام بر تن کرده اند.

لباس روحانیت به شکل کنونی دارای قدمت چند صد ساله است و علما و بزرگانی چون شیخ بهایی، علامه مجلسی، شیخ حرّ عاملی، شهید اول، شهید ثانی، کاشف الغطاء و… آن را بر تن می کردند.

به گزارش شفقنا،محمد عالم زاده نوری در کتاب لباس روحانیت می نویسد: «در اواخر قرن دوم قاضیان باید طویله که نوعى کلاه بلند (قلنسوه) بود بر سر مى گذاشتند و عمامه سیاهى نیز به دور آن مى بستند و جامه و عباى سیاه مى پوشیدند و طیلسانى بر آن کلاه مى انداختند. طیلسان در ابتدا پارچه اى بود که بر سر یا بر روى کلاه و به ویژه روى عمامه مى انداختند و ادامه آن تا روى شانه ها و کتف ها را نیز مى گرفت.

کم کم و به مرور زمان بلندتر شد و خود به صورت لباسى درآمد که تا حدود زانوان ادامه داشت و با وجودى که آستین نداشت اما روى دستها را تا نیمه مى پوشاند. این پوشش مخصوص قضات و به ویژه فقها شد.