روحانیت

عوامل مؤثر بر نگرش همسران طلاب به لباس روحانیت

پوشیدن عمامه و عبا بخشی از سنت پیامبر و امامان معصوم (علیهم‏ السلام) است. این نوع پوشش خصوصاً عمامه، همیشه به عنوان یک لباس اسلامی مطرح بوده است و امروزه به‌مثابه نمادی از صنف روحانیت، نشانه و امری معنادار از کرامت و تشخّص عالمان دینی است.

ازاین‏ رو روحانیون با پوشیدن این لباس در جامعه، تصورهای قالبی متفاوتی را نسبت به خود برمی‎انگیزانند. در این میان همسران روحانی با حضور در جامعه و تعامل با  افراد  مختلف، متوجه نگرش‏‌های متفاوت مردم نسبت به نقش خاص و لباس متمایز آنان می‏شوند. این امر موجب می‏‌شود که به ارزیابی کارایی نقش، جایگاه اجتماعی خود و همسران‌شان بپردازند.

نقش متصور شده از نگاه خانواده و اطرافیان، در پذیرش و درک جایگاه همسر و به دنبال آن در شکل‏‌گیری شناخت، احساس و تمایل رفتار آنان نسبت به لباس روحانیت تأثیرگذار خواهد بود. در این پژوهش به منظور بررسی عوامل زمینه‏‌ساز اجتماعی در شکل‌گیری نگرش همسران طلبه نسبت به لباس روحانیت از روش کیفی نظریه زمینه‌‏ای استفاده شده است.

یافته‏‌های پژوهش حاکی از آن است که خانواده مهم‏ترین عامل ایجادی و تأثیرگذار در نگرش همسران طلاب نسبت به روحانیت و لباس آنان است. «عوامل شناختی» در نگرش همسران طلاب نسبت به لباس روحانیت شامل «نقش استاد روحانی به عنوان دیگران مهم»، «طلبه نمادی از باورهای مذهبی» و «اعتقاد به تقدس لباس روحانیت» است. «عامل احساسی» نیز «احساس محبوبیت از تلبس» است. عواملی که در همراهی کردن همسر در تلبس تأثیرگذار است شامل «عوامل زمینه‏‌ساز» و «عوامل مداخله‏‌گر شناختی» نسبت به روحانیت و لباس آنان است.