اگر روحانيت بخواهد نقش خود را در جامعه به شكل صحيح ايفا كند و وظيفه خدايى خود را بدرستى انجام دهد، بايد سه شرط اساسى داشته باشد:
اول، شناخت كافى از اسلام ناب
دوم، صلاحيت اخلاقى، بويژه تقوى، براى عهده دار شدن مناصب مربوط به روحانيت در جامعه، زيرا براى پذيرفتن كارهاى اجتماعى و در راه اجراى آنها انسان، خواه ناخواه، با هواها و تمايلات نفسانى، بخصوص علاقه به مال و جاه، مواجه مى شود و ممكن است او را از اجراى نقش صحيح خود باز دارد.
سوم، آشنايى با وضع زمان و نيازهاى جامعه و عوامل مخرّبى كه در داخل و خارج از جامعه بر ضد اسلام فعاليت مى كنند و شناخت راه مبارزه با آنها و موضع گيرى درمقابل آنها.